A CIG demanda unha xuntanza no CGRL para seguir negociando o convenio de SAF
Manterá a folga mentres non se atendan as reclamacións das traballadoras
Nacional -
A folga dos SAF continúa sen que se saiba nada do convenio. Por iso a CIG-Servizos vén de se dirixir ao Consello Galego de Relacións Laborais para manter unha xuntanza e seguir negociando. A última noticia ao respecto foi a da sinatura dun preacordo por parte de CCOO e UGT, pero transcorridas varias semanas, descoñécese cal é a situación.
![](https://cig.gal/imaxes/adaptadas/780/files/novas/2022/11/07/Folga%20SAF/22-11-07_ACorunha_FolgaSAF_ConcenrtacionIngesan_05.jpg)
Así o explica a secretaria nacional da CIG-Servizos, Transi Fernández, quen lembra que a sinatura dese preacordo foi o día 20 de outubro e que, desde aquela, non se soubo nada máis. “Polo que a nós respecta, non hai novo convenio e queremos seguir negociando porque o máis importante é que se recoñezan os dereitos laborais, salariais e sociais das traballadoras dos SAF, se dignifique o seu labor e se lle recoñeza, aos traballos de coidados, o carácter esencial e a relevancia que ten para o conxunto da sociedade e nomeadamente para as e os maiores”.
Fernández subliña que a folga vai continuar e se mantén a demanda de que se fagan efectivos os incrementos salariais do 6,5% correspondentes ao incremento do IPC en 2021.
Escrupuloso cumprimento dos servizos mínimos
Así as cousas, a secretaria nacional de CIG-Servizos salienta o compromiso e a loita das traballadoras que manteñen as mobilizacións e a loita por un convenio digno garantindo, ao tempo, o escrupuloso cumprimento dos servizos mínimos e de todas as prestacións básicas a usuarias e usuarios.
![](https://cig.gal/imaxes/adaptadas/780/files/novas/2022/11/07/Folga%20SAF/2022-11-07_concentracion_SAF_IllaDeArousa.002.jpg)
Nese sentido, rexeita acusacións que se teñen producido por parte dalgún concelleiro, como en Moaña, onde un representante da oposición cualificou a folga como “discriminatoria”. Lembra que non existen as “folgas discriminatorias”, que son os propios concellos os que decretaron os servizos mínimos a cumprir e que co seu cuestionamento das horas de uso sindical o que está poñendo en cuestión é a propia Lei Orgánica de Liberdade Sindical, ben “por ignorancia”, ben por partir de “principios absolutamente antidemocráticos”.
Á marxe diso, Transi Fernández lembra que a folga indefinida foi convocada contra un preacordo de convenio asinado por parte de CCOO e UGT que non garante o mantemento do poder adquisitivo dos salarios e crea unha dobre escala salarial en función do concello no que se traballe que “si é discriminatoria e entendemos que ilegal, polo que, se finalmente se asina este convenio procederemos á súa impugnación".
![](https://cig.gal/imaxes/adaptadas/780/files/novas/2022/11/07/Folga%20SAF/2022-11-07_concentracion_SAF_Mos.001.jpg)
Salarios diferentes en función do concello no que se traballe
O texto do preacordo recolle dúas táboas diferenciadas dependendo de cando se liciten os contratos, de xeito que ás empregadas dunha localidade na que non se vai sacar o novo concurso até dentro de dous anos vánselles aplicar incrementos salariais do 1% en 2023 e doutro 1% en 2024 mentres que ás do concello do lado, se se licita este ano, van ter incrementos do 3,15% en 2023 e do 3,15% en 2024. En consecuencia, unhas traballadoras terá en dous anos unha suba do 2% e as outras dun 6,30%.
Fronte a isto, a CIG propuxo ir ao incremento máximo que permite o contrato mantendo a garantía de revisión salarial ao IPC real (tal e como agora recolle o artigo 7 do convenio galego) e recoñecendo o pago do 100% das IT, tendo en conta que neste sector, polas dificultades físicas que carrexa traballar con persoas dependentes, son habituais as baixas.
![](https://cig.gal/imaxes/adaptadas/780/files/novas/2022/11/07/Folga%20SAF/2022-11-07_concentracion_SAF_Pastoriza.001.jpg)
Suba miseranta por quilometraxe
As traballadoras realizan as súas tarefas nos domicilios das persoas usuarias. Isto obrígaas a desprazarse nos seus propios vehículos dun domicilio a outro. Por iso estaban cobrando por quilometraxe 0,19 euros. Unha cantidade claramente insuficiente tendo en conta os prezos aos que están os combustíbeis. Porén, tampouco resolve o problema o incremento que se contempla no preacordo, que sería pasar a cobrar a 0,22cts/qm, mais sen atrasos e sen subir esta compensación durante toda a vixencia do convenio (2022-2026).
O máis grave é que a patronal pretende, a cambio desas subas de miseria, liquidar do convenio a cláusula de revisión salarial que viña funcionando até agora e chantaxeou todo a negociación negándose a aplicar o incremento do 6,5% de 2021 (que xa debería de estar reflectido nas nóminas desde o 1 de xaneiro) até a publicación do convenio no DOG. Nese momento aplicarían a suba con carácter retroactivo, pero até entón “as traballadoras seguirán perdendo poder adquisitivo e empobrecéndose cada dia un pouco máis nun momento no que a carestía da vida medra imparábel”.